Ένα κείμενο στο κοζανίτικο ιδίωμα του Γιάννη Πλόσκα, Πρόεδρος των "Κασμιρτζήδων"
Πηγή: prlogos.gr
Είχαν χιρίσ’ οι ικπτώσεις σ’ν Κόζιαν’ κι η νύφ’ πάει σ’ν πιθιρά τ’ς του μικρό να τ’ς του κρατήσ’ για να βγει αυτήν όξου να ψουνίσ’.
– Μάκα, τ’ λιέει, άκσι να σι’ πω! Κατά τ’ς πέντι η ώρα να τον φκιά’ σις ν’ κρέμα τ’ν Νουτρίτσια του πιδί κι τήρα να τ’ φάει όλην, γιατί τώρα τιλιφταία δεν έχει ντιπ όριξ’
– Άιντι μαρ’ κουρίτσι μ’, μη στιναχουριέσι ισύ. Σάματ’ είν του πρώτου του μικρό π’ τρανέβω. Έχ’ν απιράσ’ απ’ τ’ ιμένα πιδιά κι πιδούλια. Μη σκά’ειζ’ς ντιπ. Τράβα!
– Μάκα, άμα αργήσου λίγου, βάλτον να κοιμηθεί. Μα ‘κείνου π’ χαλέβου, είνι να φάει τΝουτρίτσια όλην
– Μην του βιά’ζς μαρ’ του πιδί. Να του λιες τίποτα παραμύθια, να του ξιγιλάς ψίχα. Να ιδείς ιγώ π’ τα τ’ δώσου όλ’ ν’ κρέμα. Έλα ιδώ μάνα μ’ να σι παίξου. Κι άμα ίσι καλό πιδί, τα σι δώσου κι του τ’φέκ’ τ’ πάππου.
Κατά τ’ς εξ κι μ’σή του φκιάν’ ν’ κρέμα. Παίρν’ κι τα πιχνίδια που’ χειν απ΄ τα πιδιά τ’ς κι λιέει στουν μ’κρόν
– Έλα ιδώϊα ισύ, μάνα μ’. Να ιδεί αυτήν π’ λιέει ότι δεν τρως! Άιντι αν’ξι ψίχα του στόμα σ’. Καντίπουτα ου μ’κρός
– Άνξι μάνα μ’ του στόμα σ’ κι α τα Χστούιννα τα σι πάρου ιγώ έναν Άη Βασίλ’ ίσια μ’ κει ουπάν, π’ τα ουμιλάει κιόλνας. Άιντε ντε άνξέ του κι χάψι μια κουταλιά, να μη γέν’ς σαν τ’ μάνα σ’ στιγνάδας! Να ουμοιά’εις του μπαμπάκας ρα που είνι λιβέντ’ς κι τουν καμαρών’ όλ’. Άιντε πιδί μ’, άιντε φάι….. Αλλά ου μ’ κρός ντιπ για ντιπ.
Ν’ έκουψιν τα χέρια
Είδιν κι απόειδιν η μάλη, κραζ’ του Μήκα.
– Έλα μπρε ψίχα Μήκα, π’ αγκάλιασις τ’ σόμπα σαν να τ’ν έχ’ς φιλινάδα. Θάρουμ’ του ξιγιλάς μπρε κι συ, να χάψ’ καμιά κουταλιά κρέμα του γκαβαμένου. Όκαχτού η μάνα τ’.
Έλα μπρε πε του τίποτα, όταν πουλιμούσις ιτότις μι τ’ς Ιταλοί. Ουχ τι έχου να πάθου πάλι η κουρμάδα μ’. Τα μι πει πάλι η νύφη μ’ ότι δεν μπόρσα να του ταϊσου.
Πααίν’ σ’μα ου Μήκας κι παίρν’ του μ’κρό αγκαλιά
– Τι ρα δεν τρως ν κρέμα; Πώς ρα τα τρανέψ’ς να σι δώσου του δίκανου, να κηνυγή’εις τ’ς λαγοί. Χάψι ρα ψίχα. Χάψι να γέν’ς άντρας τρανός. Χάψι να τρανέψ’ η τσούρα σ’.
Πιτάχνιτι η μάλη από του μαειριό
– Φάτην ισύ Μήκα μ’ ν’ κρέμα. Τα τουν φκιάσου άλλην τουν μ’κρόν!!!
Ου Γιάνν’ς τ’ς Λέγκους απ’ τα Κατσκάθκα